Afgelopen vrijdag kopte het Financiële Dagblad: “Gelderland en Overijssel investeren € 20 mln in ‘schone’ maakindustrie. Dit gaat over de Industriële Agenda die door ondernemers, onderwijs en overheden is gepresenteerd. Op de site van provincie Overijssel staat over hetzelfde onderwerp: “Overijssel en Gelderland geven industrie een boost”. Belangrijke doelstellingen van deze Industriële Agenda zijn: Groei, minder afval en meer banen.

Digitalisering als oplossing?
De digitalisering wordt naar voren geschoven als oplossing. Daar wordt de ambitie aan opgehangen dat 40% van de industriebedrijven in 2020 digitaal moet produceren en 10% minder grondstoffen moet gebruiken.

Subsidies om het toepassen van deze oplossing te stimuleren.
Er wordt vervolgens 20 miljoen Euro beschikbaar gesteld voor bijvoorbeeld Digitaliseringsvouchers, Fieldlabs (experimenteren met nieuwe productietechnologieën) en Facility Sharing (gezamenlijk gebruik van bijvoorbeeld 3D printers). Zeker aan te raden om gebruik van maken in het geval het voor u speelt en het inderdaad handig en zonder teveel rompslomp geregeld kan worden.

Positief
Complimenten dan ook aan Oost Nederland. Er gebeurt wat. De ambitieuze cijfers roepen, zeker in combinatie met ‘meer banen’, een paar vragen op. Maar de bedoelingen zijn wel duidelijk, het brengt in beweging en subsidies kunnen dat stimuleren. De banenmotor kan misschien op gang komen door een toename van het aantal producten (dat is duidelijk een kans van ‘digitalisering’) en een toename van het aantal bedrijven (bijvoorbeeld met het afval-bedrijfsmodel van ‘Trash naar Cash’). Dat is misschien met slimme innovatiekringen aan te pakken.

Maar het is toch niet nieuw?
Elke onderneming wilde toch al wel telkens slimmer en schoner produceren? En een goede boterham bieden aan degenen waar de onderneming zich verantwoordelijk voor voelt? Dat is overleven en groeien.

Wat ligt het dan aan?
Gedeputeerde Michiel Scheffer geeft aan “.. bedrijven, banen en hele industrietakken veranderen … maar veel bedrijven aarzelen nog ..”. Hij heeft gelijk, maar bedrijven aarzelen natuurlijk niet voor niets. Ik ben benieuwd wat een subsidie daar aan gaat veranderen. Als het bedrijfsmodel van een onderneming op de schop dreigt te gaan, dan is er nog wel wat onzekerheid en (mede daardoor) weerstand te overwinnen.

Consequentie
Digitalisering ontwikkelt zich steeds meer van ‘het automatiseren van routineprocessen’ naar het ‘voorzien in klantbehoeften’. De virtuele en de fysieke wereld zullen steeds meer samensmelten en vele mogelijkheden bieden. Dat alles zal niet zonder consequenties zijn. Het is in het verleden wel eens vaker gebleken dat een aantal bedrijven een bepaalde golf niet gaan overleven en dat een regio het daardoor soms dan ook moeilijk kan krijgen.

Kan het ook anders?
Ik heb de wijsheid natuurlijk niet in pacht, maar voor wat betreft dit onderdeel zou ik zeggen dat de vraagstelling al eerder begint, zeker voor de individuele bedrijven. Ontwikkelingen die zo veelomvattend en schokkend voor een bedrijf zullen zijn, die kun je misschien maar beter eerst ook op al die merites beoordelen. Digitalisering staat niet op zichzelf. Het gaat over alle factoren van een bedrijf die gezamenlijk zorgen voor de waarde(creatie) van het bedrijf, waardecreatie voor de klant èn voor de onderneming zelf. Het bedrijfsmodel / businessmodel dus.

Een nieuwe bedrijfsmodel-combinatie is welkom
Voor de succesvolle implementatie van digitalisering zal er door de bedrijven een nieuwe bedrijfsspecifieke combinatie van bedrijfsmodel-vormen gemaakt moeten worden. Er kan hiervoor gekozen worden uit vele mogelijkheden. Het belangrijkste is dat bedrijven er voortdurend mee aan de slag zijn. Een duidelijke taak van ondernemers / directie. Eventuele assistentie hierbij is HIER te vinden.